Afdelingssignaal VVMC afdeling Rotterdam-Dordrecht
Rotterdam, 24 juli 2020
Sinds het uitbreken van de Coronacrisis heeft het personeel al heel wat te verstouwen gehad. En nog steeds is de situatie lastiger dan normaal.
De anderhalve metermaatschappij handhaven, het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen, onvoldoende bemensing op de treinen, gesloten loketten. Daarnaast lange tijd onzekerheid over je rooster en je diensten, waarbij ook na de DW soms nog grote aanpassingen werden gedaan. Dienstindelers die het werk bijna niet rond kregen omdat zij alles op hun bordje geschoven kregen. Het vele thuiswerken via TEAMS voor de TM’s
En daar bovenop kwam vervolgens het bericht dat er nogal wat gaat veranderen bij NS. De CAO wordt bevroren, net nu we na jaren rustig aan eindelijk een stukje koopkracht zouden kunnen inlopen. Veel banen zullen verdwijnen in de komende jaren. Het zijn zaken waar een mens niet vrolijk van zou worden.
Het verbaast ons dus dat vanuit allerlei hoeken van ons bedrijf heel positief wordt uitgestraald dat het allemaal zo leuk is en zoveel kansen biedt. En dan hebben we het niet alleen over onze altijd goedgeluimde FRISse collega’s, maar ook over RM’s en MSO’s die in goedgemutste columns en positieve berichtgeving net doen alsof we de loterij hebben gewonnen. Daarbij is de tendens vooral dat wij, het personeel, het allemaal zo fantastisch positief vinden omdat er “voor wie wendbaar en flexibel is, plaats is”
We hebben in de afgelopen tijd heel veel van onze collega’s gesproken. Aan de koffietafel, maar ook waren er mensen die rechtstreeks contact zochten. We hebben die vrolijke optimistische collega’s uit de diverse columns niet kunnen vinden. De toon van de gesprekken was nimmer opgewekt maar steeds bezorgd.
“Nóg flexibeler kan niet, ik weet nu vaak al niet wanneer en hoe laat ik moet werken”
“Je kunt een elastiekje maar tot een bepaald punt oprekken. Als de rek er uit is en je blijft trekken knapt het”
“Mag ik straks de trein gaan schoonvegen en de wc schoonmaken op een keerpunt op straffe van ontslag? Omdat ik niet flexibel genoeg ben?”
“Betekent dit dat ik tot Sint Juttemis alleen op lange treinen zit? Of gaan ze straks zelfs zonder HC rijden? En wat moet ik dan doen? Op het perron lopen?”
“Ik werk al 35 jaar bij dit bedrijf. In de loop der jaren is mijn werk steeds moeilijker geworden en zijn me steeds meer taken afgenomen. Straks de BOA en dan is er niks meer over van mijn functie”
“Als de winkel dicht gaat en er gaan minder mensen op het perron lopen, waar kan ik dan nog heen?
Zo maar een kleine greep uit de opmerkingen.
En ook wij hebben zo onze bedenkingen. Want wat betekent flexibel en wendbaar?
Betekent dit dat je zomaar in een andere functie geplaatst kunt worden? Of dat je ineens een andere standplaats krijgt, dicht bij of misschien wel ver weg? Krijg je standplaats Nederland en mag je reizen in eigen tijd? Gebroken diensten omdat in de spitsen nou eenmaal de meeste mensen nodig zijn? Gaan de (voorkeurs)roosters er aan? Héb je straks überhaupt nog een rooster?
En als je niet kunt of wilt verhuizen, ver reizen of andere roosters niet kan bijbenen, ben je dan ineens niet flexibel en is dáár het gat van de deur?
Wat gebeurt er met het werkpakket en het productiemodel?
Nee, wij zijn niet enthousiast. Wij zijn bezorgd.
Net zoals jullie.
rotterdam-dordrecht@vvmc.nl