Afwachten, afwachten, afwachten

Afwachten, afwachten, afwachten

Dat is wat de werkgevers voornamelijk willen. Was het de vorige keer nog wachten op de overheid om opnieuw zeker te zijn van staatssteun, nu wil men wachten tot de vakanties in het land over zijn en op de volgende persconferentie, waarin mogelijk besloten wordt om de mondkapjesplicht op te heffen. Zo kom je nooit aan onderhandelen toe!

Iedere vraag met een financieel karakter die we gisteren stelden werd, meteen terzijde geschoven. Bij onze oosterburen wordt door de machinistenvakbond GDL gestaakt bij het moederbedrijf van Arriva. De GDL vraagt o.a. 3,8% loonsverhoging. De werkgeversvereniging AWVN, waar deze twee werkgevers ook lid van zijn, heeft aangegeven dat er dit jaar een loonsverhoging van in ieder geval 2,8% mogelijk is. Toen we Arriva om een reactie op het bovenstaande vroegen, gaf de woordvoerder, mevrouw Aarts, aan dat ze vasthouden aan wat er in hun voorstellenbrief staat. In deze brief staan twee opties: verlenging van de huidige afspraken of uitstel (afwachten!) van de onderhandelingen. Dat betekent dus of opnieuw een uitermate magere loonsverhoging of afwachten in onzekerheid.

Het is duidelijk dat de werkgevers het onderhandelingstraject steeds weer vooruitschuiven. Men wil onderhandelen op het moment dat het hen uitkomt. Maar dat willen de medewerkers niet! Voor de medewerkers lopen de kosten gewoon door. De medewerkers willen na het aflopen van de huidige cao, op 31 december 2020, snel duidelijkheid over wat ze er in hun portemonnee bij krijgen. De werkgevers laten hun medewerkers, die dag en nacht voor ze klaar staan, in onzekerheid. En dat terwijl de bezettingsgraad in het OV al maanden stijgt en de ondersteuningsmaatregelen voor het OV gewoon doorgaan.

Het geduld van de medewerkers wordt gigantisch op de proef gesteld. Hoeveel geduld hebben de mensen nog?

Wim Eilert | vakbondsbestuurder